Skip to main content

जुरेको प्राकृतिक प्रकोप एउटा उदाहरण मात्र हो ।

 जुरेको प्राकृतिक प्रकोप एउटा उदाहरण मात्र हो ।

हालै सिन्धुपाल्चोकको जुरेमा गएको भीमकाय पहिरोले भएको क्षतिको सायदै आकलन गर्न सकिएला । यस्ता ठुला प्राकृतिक प्रकोपले समाज र देशमा वहुआयामीक असरहरू परेको हुन्छ । जुरेको पहिरो त एउटा उदाहरण मात्र हो । नेपालमा बर्सिनै विभिन्न प्राकृतिक प्रकोपहरू जस्तै – बाढी, पहिरो, भूकम्प भूक्षय आदिको कारणले ठुलो धन जनको साथै सयौँ हेक्टर खेतीयोग्य जमिनको क्षति भइरहेको छ । आखिर किन हाम्रो देशले यस्ता प्राकृतिक प्रकोपहरू बाट हुने क्षतिको नियति भोगिरहनु परेको छ त? सरसरती हेर्दा यसका मुख्य दुई कारणहरू हुन सक्छन् । एउटा  नेपाल अत्यन्त क्रियाशील र कमजोर भौगर्भिक अवस्थामा रहेको छ । अर्को कारण भनेको सरकारी नीतिगत तथा व्यवहारिक अन्योल पूर्ण अवस्था देखिन्छ । भौगर्भिक अवस्थाको कुरा गर्दा नेपाल दुई ठुला टेक्टोनिकस् पेल्टहरुको कोलाइजन जोनमा पर्छ । यी नै दुई पेल्टहरुको टकराब को कारण नेपालमा बेलाबेलामा भुईँचालो गई ठुलो धन जनको क्षति हुने गरेको छ । अर्को कुरा नेपाल सानो भइकन पनि यहाँ भौगोलिक विविधता धेरै पाइन्छ । जहाँ संसारको अग्लो चुचुरो सगरमाथा देखि सम्म तराईको फाँट अटेको छ । 

 भौगोलिक अवस्था अनुसार प्राकृतिक प्रकोपका प्रकारहरू पनि भिन्न भिन्न रहन्छन् । जस्तै नेपालको हिमाली भेगमा हिमताल फुटेर वा हिम पहिरो गएर तल्लो तटीय क्षत्रमा बाढी आउने खतरा धेरै हुन्छ । त्यस्तै पहाडी क्षेत्रमा भिराला जमिन, कमजोर लिथोलोजिकल अवस्था, अति वृटि र नदिको तटीय कटानले भुस्थितिमा हने असन्तुलनको कारण पहिरोहरू धेरै जाने गर्दछन् । यस्ता साना ठुला पहिरोको कारण ठुलो धन जनको क्षति भइरहेको छ । जुरे जस्ता भीमकाय पहिरोको कारण नदिको बहाव अवरोध भई तल्लो तटीय क्षेत्रमा बाढीको सम्भावना पनि रहन्छ । पहाड सँगै जोडिएको दक्षीण भूभाग चुरे अत्यन्त खुकुलो जमिनको रूपमा रहेको छ । जहाँ भूक्षयको धेरै ठुलो प्रकोप छ । त्यस्तै चुरे सँगै जोडिएको तराई सम्म छ र वर्षा तको समय नदिको पानीको सतह बढ्न गई वरिपरिको भूभाग डुबान मा पर्छ । तराइमा बाढीको ठुलो समस्या छ । यी त भए हाम्रो देशको भूगोल अनुसार हुने मुख्य मुख्य प्राकृतिक प्रकोपका प्रकारहरू, यसबाट के देखिन्छ भने न हामी प्राकृतिक अवस्थालाई बदल्न सक्छैं न त हामी हाम्रो भूगोललाई कतै लैजान नै सक्छौ । हामीले गर्न सक्ने भनेको भौगर्भिक अवस्था अनुसार प्राकृतिक प्रकोपबाट हुन सक्ने खतराको अनुसन्धान पूर्वानुमान र प्रकोपबाट हुने क्षतिको न्यूनीकरण हो ।

भनिन्छ, प्राकृतिक प्रकोप बाजा बजाएर आउँदैन । जब कुनै ठाउँमा प्राकृतिक प्रकोप आउँछ । अनि हाम्रो सरकार टाउको कनाएर के गर्ने होलाको मनस्थितिमा रहेको देखिन्छ । हालै गएको जुरेको पहिरो र यसबाट सुनकोसीमा थुनिएको पानी सही निकासमा भइरहेको ढिलाइ यसको ज्वलन्त उदाहरण हो । यस्तो अवस्था आउनुको मुख्य कारण सम्बन्धित क्षेत्रका विषेशज्ञहरु संग रहेको सहकार्यमा कमी र स्थानीय निकायमा भूगर्भविद्को उपस्थिति नहुनु हो । त्यस कारण अव हुन सक्ने सम्भावित यस्ता प्राकृतिक प्रकोपहरूको टाउको दुखाई र यति ठुलो धन जनको क्षति हुन नदिन समयमै प्रत्येक जिल्लामा भू विज्ञान सँग सम्बन्धित विषेशज्ञहरु खटाइ वा नि उक्ति गरी जिल्लाको हजाड म्याप(सङ्कट नक्सा) बनाउन आवश्यक देखिन्छ । अर्को कुरा संविधान बन्न लागिरहेको अवस्थामा विषयको गार्भियतालाई बुझी प्रकोप व्यवस्थापनको लागि आवश्यक ऐन नियम बनाउनु हामी सबैको एउटा सु–अवसर पनि हो ।


सुदर्शन सापकोटा

भूगर्भ शास्त्र केन्द्रीय विभाग

कीर्तिपुर काठमाडौँ

2014 AD

Comments

Popular posts from this blog

पर बाट देशलाई हेर्दा।

परदेश बाट देशलाई हेर्दा। हाम्रो आफ्नै भुगोल छ। भाषा छ। आफ्नै धर्म छ। देवता छ्न आफ्नै। नभएको त बुझाइ मात्र हो। आफ्नै इतिहास छ। भित्तामा आफ्नै पात्रो छ। गति आफ्नै छ। नभएको त गति तिब्र मात्र हो। सन्सार हेर्नलाई सगरमाथा छ। फेर्नको लागि सफा हावा छ। अन्नको लागि तराइको फाट छ। भिमकाय पहाड छ्न, खानी छ, मुलको पानी छ  नहुनु पर्ने चाँइ हैरानी मात्र हो। आफ्नै गित छ्न संगीत छ्न। गायक छ्न गायिका छ्न। चलचित्र पनि आफ्नै छ्न। हिरो छ्न, हिरोईन छ्न। खड्किन थालेको चाइ आफ्नै कथा हो। हामी सग के छैन? हामीसग हिड्नलाई बाटो छ। पुरानो सभ्यताको पाटो छ। आफैले आर्जेको देशको माटो छ। नहुन पर्ने चाइ जात-धर्मको नाउँमा फाटो हो। हेर्ने हो भने हामी सग पहिला नै धेरै कुरा छ्न। बिधुतको लागि खोला-नदि छ्न। पर्यटनको लागि सुन्दर  प्रकृति छ। सन्तुलित हावा पानी छ। न बनाय हुने भनेको दुत्सित मात्र हो। बिद्यालय छ्न। बिश्वबिद्धालय छ्न। बिध्या पिठ छ्न। बिद्यार्थी छ्न( अहिले सम्म) खड्किएको भनेको देशलाइ चाहिने पाठ्यक्रम र पठन पाठन हो। सानो भूगोल भैकन पनि हाम्रो देश सग धेरै कुरा छ। हिमाल छ।  हिमालमा हिउँ छ( अहिले सम्म) सबै हि...

म लेख्दै छु बिपनामा।

म एउटा गित लेख्छु। मेरो जिन्दगिको। म बस्छु। म उठ्छु,  हिड्छु। म डौडिन्छु। आज पनि डौडिरहेको छु। म देख्छु भबिस्य, मेरो कल्पनाको। म सोच्छु। म सुन्छु, म बोल्छु। म गम्छु म रम्छु। आज पनि म देखिरहेको छु। आँखा खोल्छु।  दिन जाग्छ। आँखा चिम्लिदा रात भाग्छ। हो म लेख्छु मेरो कथा। म भन्छु एक दिन मेरो बेथा।  म आफै पड्छु मन मनै मेरो गाथा।  आज पनि पढिरहेको छु। म फेरि लेख्छु। कबिता मेरो सपनाको। म उडेको म लडेको। यो धर्ती भित्र म गडेको। सगरमाथा पनि मै चडेको। म सुतेको हु वा बिउँझेको। म कबिता लेखिरहेछु मेरै सपनाको। म घुम्छु सन्सार ! सन्सार पनि आफै घुमिरहेको छ। दिन रात सघै एक साथ  देख्छु, मान्छे आफै घुमेको बार बार। कैले मन्दिर कैले समुन्द्र को तिर। के होला कसो होला मनमा प्रस्न छ्न हजार। घुमेको सन्सारमा फेरि हामी घुमेको के होला सार? म सोद्छु प्रश्न। आफै सग। म दिन्छु उत्तर आफैलाइ। म जन्मे म हुर्के, हो सबै हुर्के। अहिले पनि हुर्किरहेका छ्न। जो हिजो थियो आज उहीँ छैन। हो आज छ भोलि यहि हुदैन। सबै आउछ्न सबै जान्छ्न। जाँदैछन....आउदै छ्न। यहि बिचमा म छु। म सोघ्छु। म किन छु? कता छु। आउदै छु वा...

मेरो साधारण बुझाइ, यो दौड हो कि भागदौड ?

मेरो साधारण बुझाइ,  यो दौड हो कि भागदौड ? जिजुबुवाहरु कतै जानुभएन। धेरै हिड्नु पर्ने बाटो अप्ठ्यारो भएर हो कि वा आफ्नै माटोमा सबै थोक देखेर हो, गाउँ घर तिरै रमाउनु भयो। हजुरबा पुस्ता अलि पर  भारत बर्मा सम्म पुग्नु भयो। केही पढ्नुभयो  केही नयाँ कुरा सिकेर आउनुभयो। तर उतै हराउनु भएन। गाउँ फर्किएर गाउँ मै अर्थोपार्जन र बिधालयहरु स्थापना गर्नु भयो। बाउहरुको लागि सपना देख्नु भयो। खेतवारि जोडि घर धनसार बनाउनु भयो।बुवा पुस्ताले बिधालयमा केही पद्न पाउनु र नया कुरा सिक्न पाउनु भयो। यो पुस्ताले हजुरबाहरुको सपना बुझेन्न वा आफ्नै सपना पूरा गर्न भौतारियो, कोहि बिदेश गए कोहि शहर पशे। बिदेश जाने थोरै थिए धेरै फर्किए, पछि आफनै थाक थलोमा। शहर पस्नेहरु शहर मै हराए। नातिहरु जन्मिने क्रम जारि नै रह्यो। नाति हरु ठुला हुन्दा सम्म धेरै ठाउँ बाटो ले जोडियो। सन्चार माध्यमले धेरै मान्छेहरुसग जोडिए। नयाँ कुरा धेरै थाहाँ पाए। सपना र चाहाना पनि तेहि अनुसार परिवर्तन भयो।  देशले मात्र उनिहरुका चाहाना पुर्याउन सकेन भनुम।धेरै लागे बिदेश। अहिले सम्म लागिरहेछ्न । अब पनाति हरु उतै जन्मिने भए, उनिहरुको ...