परदेश बाट देशलाई हेर्दा।
हाम्रो आफ्नै भुगोल छ।
भाषा छ।
आफ्नै धर्म छ।
देवता छ्न आफ्नै।
नभएको त बुझाइ मात्र हो।
आफ्नै इतिहास छ।
भित्तामा आफ्नै पात्रो छ।
गति आफ्नै छ।
नभएको त गति तिब्र मात्र हो।
सन्सार हेर्नलाई सगरमाथा छ।
फेर्नको लागि सफा हावा छ।
अन्नको लागि तराइको फाट छ।
भिमकाय पहाड छ्न, खानी छ, मुलको पानी छ
नहुनु पर्ने चाँइ हैरानी मात्र हो।
आफ्नै गित छ्न संगीत छ्न।
गायक छ्न गायिका छ्न।
चलचित्र पनि आफ्नै छ्न।
हिरो छ्न, हिरोईन छ्न।
खड्किन थालेको चाइ आफ्नै कथा हो।
हामी सग के छैन?
हामीसग हिड्नलाई बाटो छ।
पुरानो सभ्यताको पाटो छ।
आफैले आर्जेको देशको माटो छ।
नहुन पर्ने चाइ जात-धर्मको नाउँमा फाटो हो।
हेर्ने हो भने हामी सग पहिला नै धेरै कुरा छ्न।
बिधुतको लागि खोला-नदि छ्न।
पर्यटनको लागि सुन्दर प्रकृति छ।
सन्तुलित हावा पानी छ।
न बनाय हुने भनेको दुत्सित मात्र हो।
बिद्यालय छ्न।
बिश्वबिद्धालय छ्न।
बिध्या पिठ छ्न।
बिद्यार्थी छ्न( अहिले सम्म)
खड्किएको भनेको देशलाइ चाहिने पाठ्यक्रम र पठन पाठन हो।
सानो भूगोल भैकन पनि हाम्रो देश सग धेरै कुरा छ।
हिमाल छ।
हिमालमा हिउँ छ( अहिले सम्म)
सबै हिमाल विशाल छ्न।
ताल तलाउ छ्न।
नदि नाला छ्न।
पहाड छ, तराई मदेश छ।
नदेखेको त हामीले हो
देशमा बसेर सिङो देश,
आफ्नै भाषा र
आफ्नै भेष हो।
देशमा धेरै कुरा भएर पनि नभए जस्तो।
के नभएको हो?
नेता नभएर पनि भन्न मिल्दैन।
अब नेतृत्व वा भनुम सहि नेतृत्व नभएको होला।
देश देख्नलाइ बिदेश चाइने रहेछ।
देशले देख्नलाइ के चाहिन्छ? थाहा छैन।
हामीले देश हेर्ने हो कि देशले हामिलाइ हेर्ने हो?
कि हेराहेर गर्ने हो?
देशमा बस्दा आफू हराए जस्तो।
परदेश बस्दा देश हराए जस्तो।
- सुदर्शन सापकोटा
16/08/2024
Comments
Post a Comment