फरक पाना| Zircon Creations

भुमी मात्र हाम्रो चासो हो कि जनता पनि? इन्डियाले जबरजस्त नेपालको सुदूर पश्चिमी भूभागमा मोटर बाटो खनिबरी उद्घाटन गरेको छ। दैनिक जसो समाचार र सामाजिक सञ्जालमा हाम्रो सुतिरहेको देश भक्ति निद्रा बाट झल्याँस्स बिउँझे जस्तो गरी उठिरहेको देखिरहेछु। सरकार पनि यो विषयमा बोलिरहेको जस्तो देखिन्छ। इतिहासकारहरू आफ्ना खोज र बुझाइहरूँ विभिन्न मध्यम बाट पस्किरहेका छन् ।  यो पिस्ठ्भुमिमा केही जिज्ञासा/प्रश्नहरू मनमा उठेका छन्। १)लिम्पियाधुरा, नागी, कुटि, कलाप नि गाउँका बसिन्दाहरुले नेपाल सरकार बाट के पाएका छन् त? उनीहरूमा नेपाली रास्टियता कस्तो छ? रास्टियता जगाउन के गरेको छ सरकारले? २) यदि यो नेपालको भूमि हो भनी सुगौली सन्धिमा छ भने हामी आफ्नो देशको नक्सामा  यस लाइ अटाउन किन सकेनौ? किन आनाकानी गरिरहेका छौ? ३)हाम्रा  कुन कुन नेताले त्यो भूभागका मान्छेको प्रतिनिधित्व गर्छन्? त्यो भूभागका मान्छेको चुनावमा भोट हाल्न पाए त?  ४) हामीलाई देश मात्र चाहिएको हो कि जनता नि? हाम्रो सरकारलाई त्यहाँका जनता के खान्छन् ? के भन्छन् नेपाल को बारे? नेपाल सरकारले त्यहाँका जनता प्रतीक कर्तव्य निर्वाह गरेको छ त

म एउटा गित लेख्छु। मेरो जिन्दगिको। म बस्छु। म उठ्छु,  हिड्छु। म डौडिन्छु। आज पनि डौडिरहेको छु। म देख्छु भबिस्य, मेरो कल्पनाको। म सोच्छु। म सुन्छु, म बोल्छु। म गम्छु म रम्छु। आज पनि म देखिरहेको छु। आँखा खोल्छु।  दिन जाग्छ। आँखा चिम्लिदा रात भाग्छ। हो म लेख्छु मेरो कथा। म भन्छु एक दिन मेरो बेथा।  म आफै पड्छु मन मनै मेरो गाथा।  आज पनि पढिरहेको छु। म फेरि लेख्छु। कबिता मेरो सपनाको। म उडेको म लडेको। यो धर्ती भित्र म गडेको। सगरमाथा पनि मै चडेको। म सुतेको हु वा बिउँझेको। म कबिता लेखिरहेछु मेरै सपनाको। म घुम्छु सन्सार ! सन्सार पनि आफै घुमिरहेको छ। दिन रात सघै एक साथ  देख्छु, मान्छे आफै घुमेको बार बार। कैले मन्दिर कैले समुन्द्र को तिर। के होला कसो होला मनमा प्रस्न छ्न हजार। घुमेको सन्सारमा फेरि हामी घुमेको के होला सार? म सोद्छु प्रश्न। आफै सग। म दिन्छु उत्तर आफैलाइ। म जन्मे म हुर्के, हो सबै हुर्के। अहिले पनि हुर्किरहेका छ्न। जो हिजो थियो आज उहीँ छैन। हो आज छ भोलि यहि हुदैन। सबै आउछ्न सबै जान्छ्न। जाँदैछन....आउदै छ्न। यहि बिचमा म छु। म सोघ्छु। म किन छु? कता छु। आउदै छु वा जाँदै छु? उ जाँदै छ हिज