Skip to main content

बर्खामा सडक दुर्घटनाका कारण र न्यूनीकरणका उपाय

बर्खामा सडक दुर्घटनाका कारण र न्यूनीकरणका उपाय

अहिले हामी बर्खाको मध्यतिर छौ । बर्सेनि बर्खाको समयमा लगभग दैनिक जसो साना-ठुला सडक दुर्घटना, बाढी र पहिरोको समाचार सुन्दा आङै सिरिङ्ग हुन्छ। हाम्रो देशको विशेष गरी पहाडी इलाकामा यस्ता सडक दुर्घटनाहरू भइरहेका छन् । सवारी चापका हिसाबले अत्यन्तै व्यस्त मुग्लिङ नारायण घाट सड्क खण्ड चौडा बनाउने क्रममा अव्यवस्थित रूपमा स्लोप कटाइले यस सडक खण्ड पहिरोको उच्च जोखिममा रहेको छ । अस्थि  मात्र पनि पहिरोले सवारी साधन नै पुरिएको समाचार आइरहेको थियो । त्यस्तै भर्खरै मात्रै काठमाडौँको सडकमा आकासे पानीको सही निकास नभएकोले सडकमा पानी जमेर एउटा बच्चाले नालिमा परि ज्यानै गुमाउनु पर्यो।

विकासको मेरुदण्डको रूपमा रहेको सडक आज किन मृत्युको कारण बनिरहेको छ त ? किन यस्तो भइरहेको छ ?  के हाम्रो लागि सडक विकास बाँदरको हातमा नरिवल जस्तै भएकै हो त ?  यसरी अब्यब्स्थित अव्यवस्थित सडककै कारण देशले आफ्ना नागरिक हरुले ज्यान गुमाइ रहनु परेको अवस्था एकदमै दुखद छ र एउटा सरकारको लागि लाजको कुरा पनि हो । सरकारको मुख्य दायित्व भनेको नागरिकहरूमा सुरक्षाको प्रत्याभुति दिनु हो । तर सडक सुरक्षामा सरकारको आँखा सही रूपमा पुगिरहेको देखिँदैन । जसको कारण जनताहरूले ज्यान गुमाइ रहेका छन्। अङ्ग-भाङ भईरहेका छन् । यदि सडक दुर्घटनाको वास्तविक कारण के हो भनेर घोत्लिने हो भने, हामीले सडक निर्माण कार्यदेखि प्रयोग गर्दा सम्ममा विभिन्न पक्षहरूलाई ध्यान दिनुपर्ने देखिन्छ।

हाम्रो देश नेपालमा पछिल्लो दशकमा विकासको लागि भनेर सडक नै खनिएका छन् भन्दा फरक नपर्ला । अझ हाइड्रोपावरको निर्माण कार्यले सडक सञ्जालको बिस्तारलाई बढवा दिएको छ । सडक निर्माण गर्नु विकासका दृष्टिकोणबाट महत्त्वपूर्ण कुरा हो। तर सडक कसरी बनिरहेका छन् भने त्यो भन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा हो । नेपाल जस्तो भौगोलिक दृष्टिकोणबाट विविध र कमजोर भौगर्भिक भू-बनोट भएको ठाउँमा त झन् सडक बनाउँदा विशेष ध्यान दिनुपर्ने हुन्छ । सडक भनेको अहिलेको युगमा एउटा सभ्य बस्तीको सुरुवात हुने ठाउँ हो । विभिन्न कोणबाट कोही न कतै सड्क सग जोडिएकै हुन्छ । सडक सबैको सरोकारको विषय पनि हो। त्यसकारण सडक बनाउँदा सडकको दिगोपनको आवश्यकतालाई बुझी भौगर्भिक अध्ययन साथै भू-बिज्ञानसग सम्बन्धित विशेषज्ञहरूको अनुभव र ज्ञानलाई  मात्र सडक निर्माण प्रक्रियामा सदुपयोग गर्न सकियो भने पनि धेरै मात्रामा भौगोलिक र भौगर्भिक कारणबाट हुने दुर्घटना र सडक क्षतिलाई न्यूनीकरण गर्न सकिन्छ । साथै सडक जीवनलाई दीर्धायु बनाउन सकिन्छ। सडक निर्माणसँगै यसको प्रयोगको पक्षले पनि दुर्घटनामा महत्त्वपूर्ण भूमिका खेलेको हुन्छ ।

सडक प्रयोग गर्ने क्रममा विभिन्न पक्षहरूबाट हुने लापरबाहीले बढी दुर्घटना हुने गरेको देखिन्छ । यात्रुहरूको हतार मनस्थिति, चालक र सवारी साहु बिचमा बेलाबखत हुने तनाव पुर्न सम्बन्धको कारण पनि दुर्घटनाको कारण बन्ने गरेको सुनिन्छ। अर्को कुरा कतिपय चालकले मदिरा सेवन गरी सवारी साधन चलाउनाले, अनुभव नभएका सवारी चालक सहयोगीलाई सवारी चलाउन दिनाले, लामो रुटमा चल्ने रात्रि बसहरूमा दुई वटा चालक नहुँदा निर्दा मै सवारी चलाई दुर्घटना भएका समाचारहरू पनि आउने गरेका छन् । केही चालकमा जथाभाबी ओभरटेक गर्ने, तीव्र गतिमा सवारी चलाउँदा दुर्घटनामा पर्ने गरेका छन् । यसै गरी सवारी क्षमताभन्दा बढी यात्रुहरू चलाउनाले पनि ठुलो दुर्घटनाको सिकार हुनु परेको देखिन्छ ।

अप्ठ्यारो सडकमा पुराना सवारी चलाउनाले र चालकहरूमा ट्राफिक नियमको राम्रो ज्ञान नहुनु पनि अर्को मुख्य कारण हो । यसरी यी र यस्ता कारणहरूबाट बर्सेनि विशेष गरी बर्खाको समय हुने सडक दुर्घटना र प्राकृतिक प्रकोपले धेरै जिउ-धनको क्षति भईरहेको छ। यस्ता प्राकृतिक प्रकोप र अव्यवस्थित सडकको प्रयोगबाट हुने दुर्घटनालाई रोकथाम गर्न र हुने क्षतिको न्यूनीकरण गर्न सरकारले सम्बन्धित ठाउँको भौगर्भिक स्थितिको महत्त्वलाई बुझी सडक बनाउनुपर्छ र सवारी, चालक, सहचालक कस्ता कुन मापदण्डका कस्तो सडकमा हुनुपर्ने स्पष्ट नियम बनाई कार्यान्वयन गर्नुपर्ने देखिन्छ। साथै यात्रुहरूले पनि सवारी प्रयोग गर्दा सचेत हुनुपर्छ।

सुदर्शन सापकोटा
६ श्रावण २०७४, शुक्रबार

Comments

Popular posts from this blog

पर बाट देशलाई हेर्दा।

परदेश बाट देशलाई हेर्दा। हाम्रो आफ्नै भुगोल छ। भाषा छ। आफ्नै धर्म छ। देवता छ्न आफ्नै। नभएको त बुझाइ मात्र हो। आफ्नै इतिहास छ। भित्तामा आफ्नै पात्रो छ। गति आफ्नै छ। नभएको त गति तिब्र मात्र हो। सन्सार हेर्नलाई सगरमाथा छ। फेर्नको लागि सफा हावा छ। अन्नको लागि तराइको फाट छ। भिमकाय पहाड छ्न, खानी छ, मुलको पानी छ  नहुनु पर्ने चाँइ हैरानी मात्र हो। आफ्नै गित छ्न संगीत छ्न। गायक छ्न गायिका छ्न। चलचित्र पनि आफ्नै छ्न। हिरो छ्न, हिरोईन छ्न। खड्किन थालेको चाइ आफ्नै कथा हो। हामी सग के छैन? हामीसग हिड्नलाई बाटो छ। पुरानो सभ्यताको पाटो छ। आफैले आर्जेको देशको माटो छ। नहुन पर्ने चाइ जात-धर्मको नाउँमा फाटो हो। हेर्ने हो भने हामी सग पहिला नै धेरै कुरा छ्न। बिधुतको लागि खोला-नदि छ्न। पर्यटनको लागि सुन्दर  प्रकृति छ। सन्तुलित हावा पानी छ। न बनाय हुने भनेको दुत्सित मात्र हो। बिद्यालय छ्न। बिश्वबिद्धालय छ्न। बिध्या पिठ छ्न। बिद्यार्थी छ्न( अहिले सम्म) खड्किएको भनेको देशलाइ चाहिने पाठ्यक्रम र पठन पाठन हो। सानो भूगोल भैकन पनि हाम्रो देश सग धेरै कुरा छ। हिमाल छ।  हिमालमा हिउँ छ( अहिले सम्म) सबै हि...

म लेख्दै छु बिपनामा।

म एउटा गित लेख्छु। मेरो जिन्दगिको। म बस्छु। म उठ्छु,  हिड्छु। म डौडिन्छु। आज पनि डौडिरहेको छु। म देख्छु भबिस्य, मेरो कल्पनाको। म सोच्छु। म सुन्छु, म बोल्छु। म गम्छु म रम्छु। आज पनि म देखिरहेको छु। आँखा खोल्छु।  दिन जाग्छ। आँखा चिम्लिदा रात भाग्छ। हो म लेख्छु मेरो कथा। म भन्छु एक दिन मेरो बेथा।  म आफै पड्छु मन मनै मेरो गाथा।  आज पनि पढिरहेको छु। म फेरि लेख्छु। कबिता मेरो सपनाको। म उडेको म लडेको। यो धर्ती भित्र म गडेको। सगरमाथा पनि मै चडेको। म सुतेको हु वा बिउँझेको। म कबिता लेखिरहेछु मेरै सपनाको। म घुम्छु सन्सार ! सन्सार पनि आफै घुमिरहेको छ। दिन रात सघै एक साथ  देख्छु, मान्छे आफै घुमेको बार बार। कैले मन्दिर कैले समुन्द्र को तिर। के होला कसो होला मनमा प्रस्न छ्न हजार। घुमेको सन्सारमा फेरि हामी घुमेको के होला सार? म सोद्छु प्रश्न। आफै सग। म दिन्छु उत्तर आफैलाइ। म जन्मे म हुर्के, हो सबै हुर्के। अहिले पनि हुर्किरहेका छ्न। जो हिजो थियो आज उहीँ छैन। हो आज छ भोलि यहि हुदैन। सबै आउछ्न सबै जान्छ्न। जाँदैछन....आउदै छ्न। यहि बिचमा म छु। म सोघ्छु। म किन छु? कता छु। आउदै छु वा...

मेरो साधारण बुझाइ, यो दौड हो कि भागदौड ?

मेरो साधारण बुझाइ,  यो दौड हो कि भागदौड ? जिजुबुवाहरु कतै जानुभएन। धेरै हिड्नु पर्ने बाटो अप्ठ्यारो भएर हो कि वा आफ्नै माटोमा सबै थोक देखेर हो, गाउँ घर तिरै रमाउनु भयो। हजुरबा पुस्ता अलि पर  भारत बर्मा सम्म पुग्नु भयो। केही पढ्नुभयो  केही नयाँ कुरा सिकेर आउनुभयो। तर उतै हराउनु भएन। गाउँ फर्किएर गाउँ मै अर्थोपार्जन र बिधालयहरु स्थापना गर्नु भयो। बाउहरुको लागि सपना देख्नु भयो। खेतवारि जोडि घर धनसार बनाउनु भयो।बुवा पुस्ताले बिधालयमा केही पद्न पाउनु र नया कुरा सिक्न पाउनु भयो। यो पुस्ताले हजुरबाहरुको सपना बुझेन्न वा आफ्नै सपना पूरा गर्न भौतारियो, कोहि बिदेश गए कोहि शहर पशे। बिदेश जाने थोरै थिए धेरै फर्किए, पछि आफनै थाक थलोमा। शहर पस्नेहरु शहर मै हराए। नातिहरु जन्मिने क्रम जारि नै रह्यो। नाति हरु ठुला हुन्दा सम्म धेरै ठाउँ बाटो ले जोडियो। सन्चार माध्यमले धेरै मान्छेहरुसग जोडिए। नयाँ कुरा धेरै थाहाँ पाए। सपना र चाहाना पनि तेहि अनुसार परिवर्तन भयो।  देशले मात्र उनिहरुका चाहाना पुर्याउन सकेन भनुम।धेरै लागे बिदेश। अहिले सम्म लागिरहेछ्न । अब पनाति हरु उतै जन्मिने भए, उनिहरुको ...