नेपाल एउटा सुन्दर देश हो, जहाँ विविधतामै एकता पाइन्थ्यो। हिमाल, पहाड र तराईका बासिन्दा एउटै माटोका सन्तान हुन् भन्ने गर्व थियो। तर आज त्यो एकता धमिलिँदै गएको छ। जुन जुन कुराले नेपाली समाजलाई जोड्थ्यो, त्यही कुरामाथि अहिले विवाद र विभाजन सुरु भएको छ। पहिले दशैं र तिहार सबैको साझा चाड थियो। धर्म, जात र भाषा भन्दा माथि उठेर सबै नेपालीले एकै भावना बाँड्थे। अहिले भने ती चाडहरूलाई पनि फरक दृष्टिले हेरिन्छ। कोही भन्छ “यो मेरो चाड होइन,” कोही भन्छ “यो अर्काको संस्कार हो।” यसरी जसले हामीलाई एक बनाउँथ्यो, त्यही चिज विवादको कारण बन्दै गएको छ। त्यस्तै, राजसंस्था हाम्रो राष्ट्रिय पहिचान थियो, जसले नेपालको अस्तित्वलाई अन्तर्राष्ट्रिय स्तरमा चिनाएको थियो। आज त्यो पनि विवादको विषय बनाइएको छ। समर्थक र विरोधीको नाममा नेपालीबीच दूरी बढाइएको छ। नेताहरूको स्वार्थ र कुर्सीको खेलले देशलाई झन् कमजोर बनाइरहेको छ। हिमालदेखि तराईसम्म फैलिएको पाँच विकास क्षेत्रले देशलाई सन्तुलित बनाएको थियो। तर अहिले भौगोलिक र जातीय विभाजनका नाममा त्यही सन्तुलन भत्किएको छ। एक अर्काप्रति शंका र अ...
उ मान्छेहरूलाई हेप्न खोज्छ। आफू मात्र जान्ने ठान्छ। आफ्नो तालमा नचाउन खोज्छ! तर अपसोच,सक्दैन अनि उ रिसाउँछ। खाली अरूको आसा मात्र गर्छ। आफू केही गर्दैन। फेरि गरिरहे भन्छ। आफूले सोचेजस्तो हुन्न। अनि उ रिसाउँछ। उसलाई चाकडी गर्ने आदत छ। सबै ठाउँमा चाकडी त चल्दैन। परिश्रम गरी खाने मान्छे देख्यो कि। फेरि उ रिसाउँछ। कुरा कट्ने बानी भएपछि कुरा सुन्ने आदत पनि हुने रहिछ। धेरै कुरा खेलाउँदा सही गलत थाहा हुन्न। कुरो बुझिँदैन। आफ्नो कुरा काटेको थाहा पाउँदा। फेरि उ रिसाउँछ। अलि रिसाहा नै भइसक्यो। टप्की टप्की काम गर्छ। स्पष्ट बोल्ने मान्छे देख्यो कि। उसको हंसले ठाउँ छोड्छ। अनि रिसाइ रहन्छ। रिसाउनु त उसको अहिले बानी नै भइसक्यो। हँसाउन कसले सक्ला त ? कप् टिले! घमन्डीले! कुच त्याले। जसले नि हँसाउन सक्छ तर उ आफै भने रिसाइ रहेको हुन्छ। आखिर किन यस्तो? जनता जान्न चाहन्छ!।