Skip to main content

फुल्छ झर्नलाइ एक दिन हुन्न जीवन।


जीवन के हो?
जगतको के छ जानकारी?
केका लागि तिमी दौडिरहेको छौ ?
बुझौँ केही बुझाऊ सही,
जन्म-मृत्युको मात्र हिसाब हेर जैले हुन्छ शून्य।
मान्छेको जन्म पाएका छौ गरी जाऊ केही पुण्य।
व्यर्थ मर्छौ किन आरिसले ,
छोड्दैन कालले हेर कसै गरी।
आयौ हामी विलय हुनु छ यसै गरी।

आउँ रिस राग छोडी घमन्डलाई तोडी!
बुझौँ यति, लग्छ समयले तिमिलाई नछोडी,
त्यसैले,
त्यागौँ लोभ भ्रमको, आदर गरौँ श्रमको।
सोच राखौँ सही, मानव धर्ममा रही।

बरु आउँ प्रण गरौँ!
माया र करुणाको,
सद्भाव र सहअस्तिथ्योको
बुझौँ आफूलाई जसरी अरूलाई,
हामी एउटै हौ सोचौँ सबैको भलाइ।
हिजो कोही आयो आज कोही गइरहेछ।
वृत्त एउटा हो। घुम्नु छ चक्र जीवनको
कोही छिटो घुमिरहेछ कोही ढिला।
गति तिम्रो समयको छ नगर अबेला।
किन गर्छौ जानेर पनि नजाने जस्तो?
छैन हेर जीवन त्यती धेरै सस्तो।

त्यसैले,
बाडौ माया प्रेम, त्यागै रिस राग-कुन्ठा कसै गरी।
नगरी ढिला बनाऊ जीवनलाई अमूल्य यसै गरी।
जस्तो गर्‍यौ मिल्छ त्यस्तै फल, कसैलाई छुन्न जीवन।
यस्तै सुख दुख बिच फुल्छ झर्नलाई एक दिन हुन्न जीवन।

-सुदर्शन सापकोटा 




Comments

Popular posts from this blog

पर बाट देशलाई हेर्दा।

परदेश बाट देशलाई हेर्दा। हाम्रो आफ्नै भुगोल छ। भाषा छ। आफ्नै धर्म छ। देवता छ्न आफ्नै। नभएको त बुझाइ मात्र हो। आफ्नै इतिहास छ। भित्तामा आफ्नै पात्रो छ। गति आफ्नै छ। नभएको त गति तिब्र मात्र हो। सन्सार हेर्नलाई सगरमाथा छ। फेर्नको लागि सफा हावा छ। अन्नको लागि तराइको फाट छ। भिमकाय पहाड छ्न, खानी छ, मुलको पानी छ  नहुनु पर्ने चाँइ हैरानी मात्र हो। आफ्नै गित छ्न संगीत छ्न। गायक छ्न गायिका छ्न। चलचित्र पनि आफ्नै छ्न। हिरो छ्न, हिरोईन छ्न। खड्किन थालेको चाइ आफ्नै कथा हो। हामी सग के छैन? हामीसग हिड्नलाई बाटो छ। पुरानो सभ्यताको पाटो छ। आफैले आर्जेको देशको माटो छ। नहुन पर्ने चाइ जात-धर्मको नाउँमा फाटो हो। हेर्ने हो भने हामी सग पहिला नै धेरै कुरा छ्न। बिधुतको लागि खोला-नदि छ्न। पर्यटनको लागि सुन्दर  प्रकृति छ। सन्तुलित हावा पानी छ। न बनाय हुने भनेको दुत्सित मात्र हो। बिद्यालय छ्न। बिश्वबिद्धालय छ्न। बिध्या पिठ छ्न। बिद्यार्थी छ्न( अहिले सम्म) खड्किएको भनेको देशलाइ चाहिने पाठ्यक्रम र पठन पाठन हो। सानो भूगोल भैकन पनि हाम्रो देश सग धेरै कुरा छ। हिमाल छ।  हिमालमा हिउँ छ( अहिले सम्म) सबै हि...

उल्ले उल्लाइ भन्यो

उल्ले उल्लाइ भन्यो, उल्ले उल्लाइ भनेन। उल्ले उल्लाइ मान्यो, उल्ले उलाइ मानेन। उस्को कुरा गर्यो यता, उता आफ्नो अर्कोले गर्छ। यताको कुरा उता, उताको कुरा यता भ्रम मात्रै पर्छ। उ राम्रो उ नराम्रो, आफ्नु राम्रो आफ्नै कुरा सहि। यसो भन्दै गर्दा, मान्छे खुसी हुन सकेको छैन कहि। उस्को कुरा सुन्यो, उस्को कुरा सुनायो रमायो। यता पनि ठिक उता पनि ठिक्क, मात्र बनायो। आफ्नो काम नगर्यो अर्काको काम यस्तो उस्तो भन्यो। आफु कुरा काट्यो अनि फेरि कुरा काट्छ्न मात्र भन्यो। नसकिने भो मान्छेको जातलाइ, सुनाउ कस्लाइ यो। सब भलो सोचे भो नि, नभए कुभलो त नसोचे हुने हो। दुख आफ्नै मनमा, काम आफ्नै, फेरि कुरा अरुकै किन? खुसि पनि आफै हुने हो, दुखी पनि आफै, यो कुरा चीन। उल्ले उल्लाइ दोस लगायो, फेरि उल्लाइ उस्ले लगायो। यस्तै बिना कामको कुरा गर्दै खुसी भन्ने कुरा सब भगायो।   - असोज १५, २०८१

सत्यको प्रतिबिम्ब

सत्यको प्रतिबिम्ब मैले एना हेरेको छु, जैले हेरेको छु, एना उस्तै छ, स्थिर, मौन, तर म भने बदलिँदै गएको छु। कैले हाँस्ने अनुहार देख्छु आशाको फूल फुल्यो जस्तो, जीवन जितेँ जस्तो, बायुले पनि मलाई सलामी दिए जस्तो। कैले उदास नजर देख्छु हारको भारी बोकेको, नपुगेका सपनाको धुलोमा ढाकिएको, र खोसिएको क्षणहरूको खट्काले छोपिएको। एना मौन रहन्छ, तर मेरो बदलिँदो अनुहारमा उमेरका रेखाहरू कोरिन्छन्, आफ्नै कथा लेखिँदै जान्छन्। मैले एना हेरेको छु, यसले मेरा आँसु पनि देखेको छ, मेरो हाँसो पनि देखेको छ, मेरो मौनतामा लुकेका रहस्य पनि यसले नबोलेरै बुझेको छ। कसैले सम्झेन, तर एना तिमी मेरो साथी छौ, जसले न त झूट देखाउँछौ। न त ढाँट्छौ। न त अरूले जस्तो आश्वासन दिन्छौ। तिमीले आजको म देखाउँछौ, समयको छाप सहित। न भविष्य, न भूत, जस्तो उभिएको छु, त्यस्तै प्रष्ट देखाउँछौ। तर कहिलेकाहीँ लाग्छ, एना बाहिरको अनुहार मात्र देखाउँछ, भित्रको आत्मा भने अझै मौन छ। भित्रका ज्वालाहरू, भित्रका शून्यता, भित्रका अपूर्णताहरू, तिमीले नदेखाएको जस्तो लाग्छ। यतिबेला सोच्छु, यदि एना भित्र घुस्न सकेँ भने, शायद मलाई मेरो वास्तविक स्वरूप भेटिन्छ, शा...